Trittsicherheit laat zich in het Nederlands het best vertalen als tredzekerheid of stapzekerheid. Voor bepaalde wandelroutes is ervaring en een goede looptechniek vereist om je veilig door het terrein te kunnen begeven. Naarmate je meer en meer in de bergen wandelt, bouw je ‘trittsicherheit’ op. Is voor een wandeling ‘trittsicherheit’ vereist, dan kun je deze als onervaren bergwandelaar beter overslaan.
Soms lees je bij de beschrijving van een wandelroute dat trittsicherheit is vereist. Maar wat is dat eigenlijk? Een goede Nederlandse definitie is er niet voor. De term beslaat meerdere fysieke en mentale eigenschappen die nodig zijn om de wandeling veilig te kunnen volbrengen. Als je de term trittsicherheit letterlijk zou vertalen, komt stapzekerheid het meest in de buurt.
Zonder een goede wandelhouding geen trittsicherheit. Uitgangspunt is dat het zwaartepunt van je lichaam, je heupen, zich boven je voeten bevinden. Zowel bij het stijgen als het dalen moet je bovenlichaam licht naar voren gebogen zijn, bij het dalen zijn licht gebogen knieën ook belangrijk. Naarmate je meer wandelt neem je deze houding vanzelf aan. Trittsicherheit is ook een kwestie van ervaring en veel wandelen in de bergen, waarbij je de uitdaging (hoogtemeters, afstand, ondergrond, passages) steeds iets groter maakt.
Trittsicherheit wordt vaak in een adem genoemd met ‘schwindelfreiheit’, oftewel geen angst hebben voor hoogtes. Schwindelfreiheit betekent dat je zonder angst langs afgronden en valgevoelige passages kunt lopen. Beide termen worden samen genoemd, omdat een goede trittsicherheit en algemene conditie bijdragen om zelfverzekerd op dit soort stukken te kunnen wandelen.
Thijs verkent de bergen in de zomer het liefst op de racefiets. De schoonheid van het landschap en de strijd aangaan met de berg zijn aspecten waarvoor hij graag afreist naar de Alpen. Naast het beklimmen van bekende Alpenreuzen als Alpe d’Huez, Col du Galibier en Mont Ventoux fietst hij ook graag in de heuvels van Zuid-Limburg.
