Terwijl ik dit schrijf begint mijn bloed sneller te stromen en mijn hart sneller te kloppen. Over minder dan een maand staat La Marmotte weer voor de deur. 4 juli is het zover, een datum die in mijn geheugen staat gegrift. La Marmotte is een cyclosportieve fietstocht over de Col du Glandon, Col du Télégraphe, Col du Galibier en L’Alpe d’Huez. De 174 kilometer lange route staat garant voor afzien, pijn en lijden, desondanks kijk ik er weer erg naar uit. De magie van La Marmotte valt alleen te begrijpen wanneer je de moordende tocht gefietst hebt
Bourg d’Oisans 7 uur
Afgetrainde benen, gespannen koppies en nerveus gedrentel. In de straten van het normaal zo rustige Bourg d’Oisans is de spanning om te snijden. Zo dadelijk klinkt het startschot en trekken 7000 wielertoeristen zich in gang voor 174 loodzware kilometers. Nog snel even de bandenspanning controleren en een banaantje naar binnen werken. De geur van angstzweet in combinatie met massage olie is duidelijk te ruiken. Van de gezichten zijn blikken als ‘waar ben ik aan begonnen’ en ‘heb ik wel genoeg getraind’ af te lezen.
Col du Glandon 10 uur
Terwijl de echte hardrijders hier al lang voorbij zijn, ruiken de mindere goden ook eindelijk de top. Slingerend van links naar rechts kruipen ze meter voor meter verder naar boven. Het toegestroomde publiek geeft net dat beetje extra moraal om nog even op de pedalen te kunnen staan. Hier wordt het kaf al van het koren gescheiden. Als je te weinig trainingskilometers in de benen hebt val je genadeloos door de mand. In de technische afdaling kan na anderhalf uur klimmen eindelijk even de spanning van de spieren.
Col du Galibier 2 uur
De benen smeken om genade. Iedere pedaalslag is er één te veel. Heb je tijdens de afgelopen uren niet genoeg gegeten dan zit ook nog eens de man met de hamer je op de hielen. De Galibier is een sluipmoordenaar. De stijgingspercentages worden gedurende de klim steeds onvriendelijker met als ‘hoogtepunt’ de laatste steile kilometers. Het enthousiasme van het publiek staat in schril contrast met de blikken van de passerende wielrenners. Al zwetend, puffend, steunend en kreunend maken zij hun meters. Holle blikken, ogen diep in de kassen. La Marmotte is meer dan een simpel toertochtje.
L’Alpe d’Huez 4 uur
Met nog 13 kilometer te gaan lijkt de finish binnen handbereik. Schijn bedriegt, voor velen ligt er nog twee uur op het zadel in het verschiet. De brandende zon maakt het fietsen er niet makkelijker op, de afdalende fietsers die de tocht al volbracht hebben evenmin. Bij iedere omwenteling lijkt het alsof de kramp er genadeloos inschiet. Op de muurtjes aan de kant van de weg zie je volwassen mannen huilen als kleine kinderen. Bij hen heeft de kramp zich zonder pardon meester gemaakt van de spieren. Doorzetten is het devies. Bocht voor bocht, meter voor meter.
Het passeren van de finish is niet te omschrijven. Een gevoel van trots, een overwinning op jezelf en op de elementen. La Marmotte is volbracht. La Marmotte is overwonnen. Op 4 juli 2011 worden er weer 7000 nieuwe verhalen geschreven.
Over Thijs
Thijs verkent de bergen in de zomer het liefst op de racefiets. De schoonheid van het landschap en de strijd aangaan met de berg zijn aspecten waarvoor hij graag afreist naar de Alpen. Naast het beklimmen van bekende Alpenreuzen als Alpe d’Huez, Col du Galibier en Mont Ventoux fietst hij ook graag in de heuvels van Zuid-Limburg.