Wie onderweg is in de bergen komt regelmatig wilde bessen tegen die je zo in je mond zou willen steken. Sommige wilde bessen zijn eetbaar, maar er zijn ook giftige varianten waar je beter vanaf kunt blijven. In dit artikel lees je welke bessen eetbaar zijn en waar je rekening mee dient te houden bij het plukken en eten.
Kom je tijdens een berg- of boswandeling tegen, dan kan het verleidelijk zijn om deze te plukken en/of mee te nemen. In de regel is het zo dat plukken voor eigen gebruik is toegestaan, zo lang er niet nadrukkelijk wordt aangegeven dat dit op deze locatie is verboden.
Ook loop je bij het eten van ongewassen bessen een risico op een besmetting met vossenlintworm. De kans is erg klein, maar de gevolgen kunnen zeer ernstig zijn.
De wilde aardbei is een klein, teer plantje dat in het voorjaar langs de kant van de weg groeit. De plant wordt niet hoger dan 25 centimeter en niet alleen wij, maar ook tal van kleine dieren zijn er gek op. De schijnaardbei wordt snel verward met de wilde aardbei, maar heeft gele blaadjes en een stuk minder smaak.
De framboos smaakt niet alleen heerlijk, maar speelt ook een belangrijke rol in het ecosysteem als voedsel en bijen- en vlinderplant. Framboos kan snel kale plekken overwoekeren en heeft een hoog gehalte aan vitamine C, kalium en magnesium.
De braam is verwant aan de framboos en het plukken ervan is een uitdaging door de takken met talloze doornen. Toch zijn de donkere, bijna zwarte vruchten het plukken waard. Ze smaken heerlijk en zitten bomvol vitamine C.
De blauwe (bos)bes groeit op een kleine struik die te vinden is op zure ondergronden tussen de dalen en hoogtes van meer dan 2000 meter. Pluk en eet je de vrucht, dan kleuren je vingers, lippen en tong direct blauw.
Rood, zuur en een vleugje zoet, zo laat de rode bosbes/vossenbes, Preiselbeere in het Duits, zich goed omschrijven. De rode bosbes groeit op grote hoogtes, waar ook de blauwe variant voorkomt. Veel bergliefhebbers kennen deze bes in de vorm van compote naast een Wiener Schnitzel.
De vlierbes groeit aan een grote struik die bloeit van mei tot en met juli. De geur is heerlijk en de rijpe bessen (in augustus en september) kunnen worden gebruikt om vlierbessensap van te maken. Je kunt de bessen ook verwerken tot vlierbessenjam.
Eind juli krijgen de lijsterbessen een prachtige oranje tot felrode kleur. Na het koken van de lijsterbes kun je er jam van maken. In Oostenrijk is deze bes ook populair als smaakgever aan Schnaps.
Wil jij op de hoogte blijven van het laatste nieuws uit de bergen, verrast worden met leuke tips en aantrekkelijke aanbiedingen ontvangen? Schrijf je nu in en ontvang 'm iedere week in je mailbox.
De jeneverbes gaat uitstekend samen met wildgerechten en is een smaakgever aan Schnaps en gin. In de Alpen groeit de jeneverbes aan een conifeerachtige plant die voorkomt tot een hoogte van 2500 meter. De bessen zijn pas rijp nadat ze twee jaar aan de plant hangen en krijgen dan een blauwe kleur.
De wolfskers heeft een klokvormige, bruinpaarse bloem die zich ontwikkelt tot een glanzende zwarte vrucht die op een kers lijkt. Hoe smaakvol de wolfskers er ook uitziet, hij is bijzonder giftig. Je moet de nodige bessen (meer dan 10) eten om vergiftigd te raken, maar bij hoge dosis kan het je zenuwstelsel serieus aantasten en leiden tot koorts, coma en zelfs een hartstilstand.
Zodra het voorjaar wordt begint het peperboompje met bloeien en verspreidt deze een aangename geur. Hoogzomer produceert het peperboompje rode vruchten, die net als de andere delen, giftig zijn. Alleen aanraken kan al genoeg zijn voor huidirritatie. Slik je de vrucht in, dan kan dit leiden tot schade aan nieren, bloedsomloop en zenuwstelsel.
Voor kinderen is het verleidelijk om de glanzende vruchten van de rode kamperfoelie in hun mond te stoppen. De vruchten zijn licht-giftig en kunnen misselijkheid, overgeven, buikpijn en diarree veroorzaken. Bij een lage dosering en vroege ontdekking kan het drinken van water de symptomen verlichten.
Thijs is een bergliefhebber op twee wielen. Hij komt van jongs af aan in de bergen om te wielrennen, wandelen en skiën. Bij menig cyclo stond hij aan de start en inmiddels hangt er regelmatig een fietskar achter zijn racefiets met daarin zijn twee dochters. Thijs is al jarenlang betrokken bij Indebergen en expert op het gebied van wielrennen in de bergen.
