Wandelen in de Dolomieten: Puez Geisler

We gaan op pad met Peter Grossrubatscher, die naast wandelgids ook een houtsnijder is. En dat er in Val Gardena heel wat kunstwerken uit hout gemaakt worden hadden we al gezien. In het hotel waar we slapen (Hotel Arnaria in Ortisei) staan overal prachtige houten beelden. En in het dorp zie je veel winkels met houtsnijwerken. Peter vertelt vol trots dat hij het beroep van zijn vader heeft geleerd vanaf dat hij een klein jochie was. In veel families leeft de traditie op deze manier voort. Maar aangezien hij het toch wat eenzaam vindt om altijd binnen in zijn atelier aan het werk te zijn en graag in de natuur is, combineert hij het houtsnijden met het begeleiden van wandelingen. En dat doet hij goed.

We krijgen enorm veel informatie van Peter. Hij kent iedere bergtop, weet de naam van elk bloempje en speurt de hele tijd naar dieren. Ook vertelt hij even tussen neus en lippen door dat die leuke kleine berghutjes die we overal tegenkomen (zonder verdere voorzieningen als stroom en water) heel soms te koop worden aangeboden. De prijzen van deze schattige hutjes beginnen dan bij zo’n 1,5 miljoen euro. En, oh ja, het is niet de bedoeling dat een “buitenstaander” het koopt, het eigendom blijft in de eigen gemeenschap van Val Gardena. De droom van een eigen berghutje in Val Gardena verdwijnt dus razendsnel als sneeuw voor de zon.

Overal zie je ze staan; gezellige berghutjes waar families in het weekend naar toe trekken

Nadat we met de Col Raiser lift boven zijn gekomen op 2.106 meter lopen we een stukje naar beneden richting de Regensburgerhütte via pad nr. 4. De (ski)liften liggen aan de andere kant van het natuurpark Puez Geisler, waardoor je direct het gevoel hebt middenin de natuur te zijn. In de winter hebben we wel eens op de Seceda geskied en dan is het gebied waar we nu lopen één grote ongerepte sneeuwvlakte omgeven door imposante Dolomieten. En deze enorme rotspunten gaan we vandaag van dichterbij bekijken! Doordat er nog redelijk veel sneeuw ligt na de strenge winter kunnen we helaas niet omhoog. We gaan achter de Regensburgerhütte langs via pad nr. 2 richting de rotsen. Er is weinig hoogteverschil wat het wandelen gemakkelijk maakt en waardoor je volop kunt genieten van de fantastische uitzichten. We klimmen af en toe een klein stukje, maar echt moeilijk wordt het nergens. De enorme hoge rotspunten van meer dan 3.000 meter waar we onderdoor lopen geven ons het gevoel dat we heel klein zijn. En dat zijn we natuurlijk ook vergeleken bij deze rots-reuzen.

We komen steeds dichterbij de enorme rotspartijen

Via het pad 2b bereiken we het kleine berghutje Pieralongia. Hoe authentiek wil je het hebben? Een prachtig oud hutje waar binnen geen plek is om te zitten. We nemen plaats op de houten bankjes buiten en genieten van een huisgemaakte yoghurt met vruchten. Niet overdreven; dit is het lekkerste bakje yoghurt dat ik ooit heb geproefd. Naast yoghurt kun je hier kaas, vleeswaren en taartjes eten. Een aanrader. Peter vertelt ons dat dit pas het voorproefje is, we gaan namelijk snel verder richting de Troier Hütte waar we gaan lunchen. Na nog eens 20 minuten lopen bereiken we dit bergrestaurant en zoeken een plekje op het gezellige terras. We worden bediend door een bijzonder vriendelijke man, met gezonde buik en een lederhose; het plaatje is compleet. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de weiden van Seceda waar je in de winter vanaf skiet. Doordat de zon wat vaker achter de wolken verdwijnt en we op 2500 meter hoogte zitten, trekken we onze jassen aan. Zo zie je maar weer; ook al is het bloedheet in het dal, bovenop de berg kan het ineens heel anders zijn.

Na een heerlijke lunch van Goulasch met vers gemaakte knödel en een amandeltaartje toe, is het tijd voor de afdaling richting St. Christina. De zon breekt weer helemaal door en binnen 15 minuten staat het zweet op ons voorhoofd. Tijdens de afdaling stoppen we af en toe om even achter ons te kijken naar de rotstoppen van de Geisler. Het lijkt soms bijna een soort van decor, bijna onecht, zo mooi. Ook de rotspartijen voor ons van de Sassolungo zijn geweldig. We “stuiteren” in een behoorlijk tempo naar beneden en voor we het weten staan we weer bij het dalstation van de Col Raiser lift. De thermometer wijst bijna 30 graden aan; dat is toch een behoorlijke temperatuur als je bedenkt dat we op bijna 1500 meter staan. We gaan terug naar het hotel, nemen een plons in het zwembad en ploffen daarna neer op de ligbedden in de tuin. Het leven is goed in Val Gardena!

Ook een keertje naar Val Gardena in de zomer? Klik hier voor meer informatie en aanbiedingen >>